ویلیام پدرسن شریک موسس طراحی Kohn Pedersen Fox Associates (KPF) است که با A. Eugene Kohn و Sheldon Fox در سال ۱۹۷۶ شروع کرد. از زمان آغاز به کار شرکت، قصد بیل این بوده است که تنها بخشی از طرح‌های شرکت را رهبری کند در نتیجه امکان توسعه موازی سایر شرکای طراحی و تمرکز مداوم او بر روی هر پروژه‌ای را که او هدایت می‌کند، فراهم می‌شود. این آرزو منجر به تحریک رقابت در جامعه طراحی KPF شده است و به شرکت اجازه داده است تا ظرفیت و ابعاد خود را گسترش دهد و در عین حال کیفیت طراحی را حفظ کند.
نگرانی خاص بیل، توسعه چیزی بوده است که او آن را «بنیاد ساختمانی شهر مدرن» می نامد (ساختمان اداری تجاری بلندمرتبه). در طول زندگی حرفه‌ای خود، او به طور سیستماتیک به دنبال راه‌هایی بوده است که ساختمان‌هایی از این نوع به‌ظاهر دنیوی، ژست‌ها و ارتباط با دیگر شرکت‌کنندگان را نشان دهند تا هر یک از همسایگان خود در انزوا نمانند، بلکه در یک گفتگوی معماری فعال با آنها شرکت کنند. او دستاوردهای خود را در این زمینه از پیگیری معماری به عنوان اساسی ترین دستاوردهای خود می داند. در حال حاضر، او در محوطه هادسون یاردز در نیویورک مشغول به کار است، جایی که نیات فلسفی او برای ساختمان‌های تجاری در حال آزمایش نهایی است. کتاب او، ژست و پاسخ، محتوای فوق‌العاده‌ای درباره ۲۵ ساختمانی که در طول زندگی حرفه‌ای‌اش روی آنها کار کرده است، به اشتراک می‌گذارد.
William Pedersen is a founding partner of Kohn Pedersen Fox Associates (KPF), founded in 1976 with A. Eugene Kohn and Sheldon Fox. After 14 years, they became the youngest firm to win the National AIA Firm Award for Design Excellence. Since the company’s inception, Bill’s intention has been to lead only some of the company’s designs, allowing his partners to parallel develop other designs and continue to focus on each project he leads. increase. This effort has stimulated competition within the KPF design community, allowing the company to grow in capacity and scale while maintaining the quality of design that has been particularly needed since the emergence of global practices. rice field. Of particular interest to Bill was the development of what he called “the basic building blocks of modern cities”: high-rise commercial office buildings. Throughout his career, he made sure that the building, of this seemingly mundane nature, does not stand quietly in isolation from its neighbors, but instead engages in lively architectural conversations with other participants. I have systematically explored ways to connect with gestures. He considers his achievements in this field of architectural endeavor to be his most important achievements. He now works at New York’s Hudson Yards, where his philosophical intentions for commercial buildings are put to the ultimate test. His book, Gesture and Response, shares great content about his 25 buildings that he has worked on throughout his career.
