شیگرو بان (متولد ۵ اوت ۱۹۵۷) یک معمار ژاپنی است که به خاطر کارهای نوآورانه خود با کاغذ، به ویژه لوله های مقوایی بازیافت شده برای اسکان سریع و کارآمد قربانیان بلایای طبیعی شناخته شده است. او توسط مجله تایم از مبتکران قرن بیست و یکم در زمینه معماری و طراحی معرفی شد.

برای بان، یکی از مهمترین مضامین آثارش «ساختار نامرئی» است. یعنی عناصر ساختاری خود را آشکارا بیان نمی کند، بلکه ترجیح می‌دهد آنها را در طراحی بگنجاند. بان به جدیدترین مصالح و تکنیک ها علاقه مند نیست، بلکه به بیان مفهوم پشت ساختمان خود علاقه دارد.

در سال ۲۰۱۴، به عنوان سی و هفتمین دریافت کننده جایزه معماری پریتزکر (معتبرترین جایزه در معماری مدرن) معرفی شد. هیئت داوران پریتزکر از بان به دلیل استفاده نوآورانه از مواد و تعهدش به تلاش‌های بشردوستانه در سراسر جهان استناد کرد و از او به عنوان  “یک معلم متعهد که نه تنها یک الگو برای نسل جوان است، بلکه یک الهام بخش است…” نام برد.

Shigeru Ban (born August 5, 1957) is a Japanese architect known for his innovative work with paper, particularly the cardboard tubes used to quickly and efficiently contain disaster victims. Known for recycling. He was featured in his 21st Century Innovator Projection in Architecture and Design in his magazine Time.

For Ban, one of his most important themes in his work is ‘invisible structure’. That is, he does not openly represent structural elements, preferring instead to integrate them into his designs. Ban is not interested in the latest materials and technology, but in expressing the concept of the building. In 2014, Ban was named the 37th winner of the Pritzker Architecture Prize, the most prestigious award in modern architecture. Citing Ban’s innovative use of educational materials and commitment to humanitarian efforts around the world, Pritzker judges called him “not only a role model for younger generations, but an inspirational and dedicated teacher.” There is…” he said.