ایجاد حفره‌های مهندسی شده توسط گوی‌هایِ پلاستیکی توخالی در دل سقف‌های بتونی که به اصطلاح «سقف کوبیاکس» نامیده می‌شود، فرصتی عظیم برای کاهش هزینه‌های ساخت و ساز و تأثیرات محیطی زیستی عالی، بدون آسیب زدن به عملکرد کلی سازه است.
فناوری سقف کوبیاکس طی چند دهه اخیر در درجه اول برای کاهش وزن ساختمان‌ها معرفی شده بود و اکنون از نظر مقاومتی کاملاً قابل مقایسه با سقف‌های سنتی دال بتنی است. درهمین راستا، برخورداری از ایده‌های نوین ساختمان‌سازی همانند سقف کوبیاکس، این نگرش را در آدمی ایجاد می‌کند که بتوان با احترام بیشتر به محیط زیست به پیشبرد برنامه‌های شهرسازی در راستای توسعه پایدار کمک کند.
این سقف که در اصل «دال دو محوره توخالی» نام دارد که در ایران تحت برند کوبیاکس سوئیس (Cobiax) دارای نمایندگی است. این سقف با ایجاد حفره‌هایی توسط گوی‌های پلاستیکی توخالی (ساخته شده از پلی‌اتیلن) در یک شبکه مدولار از میلگردها (مش آرماتور) و سپس دفن شدن در بتن، حدود 35٪ از وزن سقف را کاهش می‌دهد. در حالی که تقریباً همان رفتار استاتیک و ماهیت سنتی دال جامد را حفظ می‌کند، کاهش بار مرده دال بر تمام عناصر ساختاری ساختمان از جمله ستون، دیوارهای برشی و فونداسیون اعمال می‌شود.